روبان ها را می توان هم به عنوان لوازم جانبی لباس و هم به عنوان پارچه استفاده کرد. دو روش اصلی برای رنگ آمیزی نوارهای بافته شده وجود دارد. یکی از پرکاربردترین رنگرزی ها (رنگرزی معمولی) است که عمدتاً شامل پردازش نوار بافته شده در یک محلول رنگ شیمیایی است. روش دیگر استفاده از پوشش هایی است که به صورت ذرات رنگی نامحلول ریز برای چسبیدن به پارچه ساخته می شوند (به استثنای رنگرزی مواد خام الیاف). در زیر معرفی مختصری از فرآیند رنگرزی بافته شده است.
رنگ ها مواد آلی پیچیده ای هستند که انواع مختلفی دارند.
1. رنگهای اسیدی: بیشتر برای الیاف پروتئینی، الیاف نایلون و ابریشم مناسب است. مشخصه آن رنگ روشن، اما قابلیت شستشو ضعیف و خشک شویی عالی است و در رنگرزی مرده طبیعی کاربرد فراوانی دارد.
2. رنگ های کاتیونی (سوخت های قلیایی): مناسب برای الیاف اکریلیک، پلی استر، نایلون، فیبر و پروتئین. مشخصه آن رنگ روشن است که برای الیاف مصنوعی بسیار مناسب است اما در شستشوی آب ضعیف و مقاومت در برابر نور برای پارچه های طبیعی سلولزی و پروتئینی دارد.
3. رنگ مستقیم: مناسب برای پارچه های الیاف سلولزی، با ثبات شستشوی ضعیف و مقاومت در برابر نور متفاوت. با این حال، رنگ های مستقیم اصلاح شده می توانند رنگی بودن شستشوی آنها را تا حد زیادی بهبود بخشند.
4. رنگ های پراکنده: مناسب برای چسب ها، الیاف اکریلیک، نایلون، پلی استر و غیره، با ثبات شستشوی آب متفاوت. پلی استر بهتر از ویسکوز است.
5. سوخت آزو (رنگ Nafto): مناسب برای پارچه های سلولزی، با رنگ های روشن، مناسب تر برای رنگ های روشن.
6. رنگ های واکنش پذیر: بیشتر برای پارچه های الیاف سلولزی استفاده می شود، کمتر برای پروتئین ها استفاده می شود. ویژگی های آن رنگ روشن، مقاومت در برابر نور، شستشوی خوب آب و مقاومت در برابر اصطکاک است.
7. رنگ سولفوریزاسیون: مناسب برای پارچه های الیاف سلولزی، با رنگ تیره عمدتا شامل آبی سرمه ای، مشکی و قهوه ای. مقاومت در برابر نور و شستشو عالی است، اما مقاومت ضعیفی در سفید کننده کلر دارد. نگهداری طولانی مدت پارچه به الیاف آسیب می رساند.
8. رنگ کاهنده: مناسب برای پارچه های الیاف سلولزی، با مقاومت نور خوب، قابلیت شستشو در آب و مقاومت در برابر سفید کننده کلر و سایر سفید کننده های اکسیداتیو.